Waterloo 1815 - 2015 Europa Uitgedaagd

De slag van Waterloo, 18 juni 1815, betekent het einde van het Napoleontische keizerrijk. Door de volharding van de soldaten, de wreedheid van de gevechten en de concentratie van zoveel manschappen op een kleine oppervlakte spreekt de veldslag tot de verbeelding van de getuigen. Napoleons onverwachte terugkeer naar Frankrijk na zijn verbanning bespoedigt de onderhandelingen op het Congres van Wenen en een week voor de nederlaag van de keizer in Waterloo wordt een akkoord ondertekend. Er bestonden duidelijk twee visies op Europa.

De dubbele verjaardag is voor het Koninklijk Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis in Brussel de gelegenheid om de collecties terzake voor het voetlicht te brengen. Het project bestaat uit twee luiken die elkaar aanvullen.

Het eerste luik snijdt het onderwerp van het oorlogstoerisme aan, met een deel van de verzameling van sergant-majoor Cotton van de Engelse huzaren. Cotton was oud-strijder van het leger van de hertog van Wellington en trad later op als gids op het voormalige slagveld. Een aantal stukken wordt gepresenteerd in het gebouw waar hij destijds verbleef. Het tweede luik van het project wordt opgesteld in de arcades van het Koninklijk Legermuseum in het Jubelpark, een toeristische trekpleister bij uitstek.

Net zoals het permanente parcours in het museum wenst "Waterloo 1815 - 2015. Europa uitgedaagd" de conflicten aan te kaarten die binnen Europa spanningen veroorzaakten, meer bepaald die tussen de buurlanden van het huidige België. Dankzij zijn buitengewone collecties kan het Koninklijk Legermuseum een unieke verscheidenheid aan uitzonderlijke tenues presenteren.

De tentoonstelling houdt bovendien een vergrootglas boven het slagveld en toont zowel hoe kunstenaars de plek hebben ervaren, als wat het slagveld is geweest en wat het is geworden. Ze volgt ook tien Belgen die in 1815 in Waterloo aanwezig waren en die elkaar in vijandelijke kampen bevochten.

Een museale instelling leeft doorheen haar erfgoed: het pbject is veel meer dan een loutere illustratie van een historisch discours. Het object is de bestaansreden zelf van het museum. Van verroeste relikwie tot schitterende tenue, onaangeroerd bewaard of al dan niet opzettelijk aangepast: de stukken dragen de stempel van diegenen die ze gebruikt, bewaard, gerestaureerd en aan de gemeenschap overdroegen. We hopen dat ze, mede dankzij deze catalogus, naar waarde zullen worden geschat.